İyi bir şirket kültürü oluşturmak ya da mevcut kültürü daha iyi bir hale getirmenin zorluğu konusunda bir görüş birliği olduğu gibi mevcut kültüründe daha kötü hale gelmesinin çok kolay gerçekleşebileceğine inanıyorum. Aşağıda yer alan hatalardan birkaçının devamlılığında çalıştığınız şirket belki batmaz ama batmaktan beter olabilir.
Büyük Egolar: İş hayatının her anı karşınıza çıkabilecek “ego sorunsalı”. Okuduğum yazıların çoğunda bu sorun yönetici hastalığı gibi anlatılsa da şirket içerisindeki her seviyede karşılaşabilecek bir problemdir.
Mikro Yönetim: Belki kavram size yeni, kulağınıza hoş gelebilir ama göründüğü kadar masum bir kavram değildir mikro yönetim. Mikro yönetim ve mikro yöneticilik hakkında Selin Yetimoğlu’nun yazmış olduğu “Allah Kimseyi Mikro Yöneticinin Eline Düşürmesin! 🙂” başlıklı yazı ile umarım anılarınız canlanmaz.
Yan Hakların Geri Alınması: Genelde kriz döneminde şirketler çalışanlarından fedakarlık göstermelerini bekler. Bu tür durumlarda iyi bir kültüre sahip şirketlerde en üst kademesinden en alta kadar taşın altına elini koymaktan çekinmez. Fakat kriz dönemi dışında verilen hakların geri alınması sadece kendi kuyunuzu kazmaktan başkar bir şey değildir.
Bürokrasi: Herkes yalın yönetim diye bas bağırırken kırtasiyecilik oynamanın kimse faydası olabilir ki?
İlgisiz Çalışanlar: İş yerine çalışmamak için gelen bir çalışan kısa süre içerisinde kendi zombi ordusunu rahatlıkla kurabilir. Bu yüzden işe alımda tecrübeleri yeterli olmasa dahi “isteklileri” asla göz ardı etmemek lazım.
Çalışanlara Bağırmak: Kasım 2014’te yazdığım Bağıran Yöneticiler başlıklı yazı bu madde için yeterlidir.
Yalancılık: Sadece iş hayatı için değil günlük hayatta bile her şeyi berbat etmeyi başarabilen yalanların ve yalancıların önüne geçemezseniz şirket kültürü olabilecek en kötü hale en hızlı şekilde gelecektir.
Şeffaflığın azalması: Herkesi etkileyecek şeylerin kapalı kapılar ardında konuşulması ve karara bağlanması şirketteki herkesi huzursuz eder. Kapıları açın!
Kovmak ile tehdit: Çalışanı kovmak tehdit eden bir yönetim anlayışının sonunda patron çıkarken kepenkleri kapatır.
Övgü: Bir çalışını övmek en etkili motivasyon aracı iken bunu bile yapmayan bir yönetim anlayışı dinamitin fitilini ateşlemiştir.
